Μπορούμε να καταλάβουμε την τραγική θέση που βρίσκεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
Μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο Βαρθολομαίος βλέπει ως σανίδα σωτηρίας το πολιτικό παιχνίδι των ΗΠΑ με τις απανταχού της γης μειονότητες και την κόντρα με τον Πατριάρχη Αλέξιο της Μόσχας.
Ως εκ τούτου, αντιλαμβανόμαστε και τον «πολιτικό ρεαλισμό» του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Τον ίδιον όμως ρεαλισμό που καταδίκασε την Επανάσταση του 1821 και μας κράτησε αλυσοδεμένους στο «οθωμανικό σαρίκι», για να μην προσχωρήσουμε στην «λατινική τιάρα».
Αυτόν τον ρεαλισμό, που από την μία μας βύθισε σε τέσσερις αιώνες δουλείας και σε άλλους τέσσερις πολιτιστικής παρακμής, και από την άλλη όμως, -όπως πολλοί υποστηρίζουν-, ίσως να διέσωσε την ελληνική γλώσσα, πολιτισμό και ταυτότητα. (όσον φυσικά απέμεινε).
Ρεαλισμός ή ιδιοτέλεια, έγκλημα ή σωτηρία; Δύσκολο να κρίνει ακόμη και η Ιστορία…
Ουδέποτε όμως θα δεχθούμε σήμερα, η ελλαδική Εκκλησία να ελέγχεται από την Κωνσταντινούπολη και από έναν Φαναριώτη, ο οποίος εμφορείται περισσότερο από συνείδηση Ρωμιού και Οθωμανού πολίτη, παρά σύγχρονου Έλληνα
Να το καταλάβουν αυτό καλά και ο Βαρθολομαίος και ο Ιερώνυμος…
Πηγή http://lupus002.blogspot.com
Πέμπτη 22 Μαΐου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου