Ο χρυσός έχει ήδη καταγράψει τεράστια υπεραπόδοση τα τελευταία χρόνια σε απόλυτο ποσοστό (+250% από τα χαμηλά του 2001) και ακόμη μεγαλύτερη έναντι των μετοχών.
Το 2001 για να αγοράσεις τον Dow Jones χρειαζόσουν 40 ουγγιές, σήμερα η σχέση είναι λιγότερο από 10. Κρατήστε ως σημείωση ότι στην περίοδο του τελευταίου μεγάλου πληθωρισμού 1979-80 η τιμή του μετάλλου και του Dow Jones ήταν σχεδόν 1 προς 1.
Η βασική λειτουργία του μετάλλου είναι η προστασία από τον πληθωρισμό.
Η αγορά αντιμετωπίζει σήμερα το μεγάλο ερώτημα: Οδεύουμε σε αποπληθωρισμό λόγω της σοβαρότητας της οικονομικής κρίσης που θα απαξιώσει τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων με αποτέλεσμα τα μετρητά να είναι ο βασιλιάς ή η τρομαχτική αύξηση της ρευστότητας με τα τρισεκατομμύρια που εισρέουν αδιαλείπτως στο σύστημα θα συνεχίσει να απαξιώνει την αξία του χάρτινου νομίσματος;
Η απάντηση είναι το δεύτερο. Οι πολιτικοί και κεντρικοί τραπεζίτες του πλανήτη έχουν ήδη αποφανθεί, κανείς μεγάλος δεν θα κλείσει, όλες οι καταθέσεις είναι εγγυημένες. Αν αυτό δεν είναι προμήνυμα καλπάζοντος πληθωρισμού στο μέλλον τι είναι; Όμως η αγορά στην παρούσα φάση, και όχι τελείως αδικαιολόγητα, προεξοφλεί το πρώτο σενάριο λόγω του σοκ της πτώσεως των αποτιμήσεων των πάσης φύσεως προϊόντων ακόμη και των εμπορευμάτων. Ακόμη και σε αυτό το σενάριο όμως των μηδενικών επιτοκίων πάλι το μέταλλο θα ευνοηθεί. Όπως ευνοήθηκε το 2003 όταν τα αμερικανικά επιτόκια έφτασαν στο 1%.
Δικαιολογημένα λοιπόν το μέταλλο δεν καλπάζει τώρα, αφού η κατάσταση δεν έχει φτάσει στο σημείο μηδέν, δηλαδή του πραγματικού πανικού και των ορδών έξω από τις τράπεζες για να ζητηθούν οι εγγυημένες καταθέσεις.
Αν ποτέ γίνει αυτό τότε και η συμπεριφορά του χρυσού θα είναι διαφορετική και θα καλπάσει. Επιπλέον έχει ακόμη προσφορά που εμφανίζεται από όλα αυτά τα funds που έπαιζαν τα εμπορεύματα και τώρα αποχωρούν μαζικά.
Η μόνη ιδιότητα που του απομένει είναι η προαναφερθείσα της ασφάλειας έναντι του πληθωρισμού. Αντίστοιχη ήταν η πορεία του και το 1974. Μετά τον τερματισμό των σταθερών ισοτιμιών το 1971 από τον Νίξον, για να μπορέσουν οι χώρες να τυπώσουν χαρτονόμισμα αδιακρίτως, το μέταλλο από τα 30 δολάρια έφθασε σε 3 χρόνια 300 δολάρια λόγω ανόδου του πληθωρισμού. Ακολούθως η ύφεση που προκλήθηκε από την πρώτη πετρελαϊκή κρίση έφερε το μέταλλο πίσω στα 150 δολάρια. Νέο τύπωμα ακολούθησε και τα επόμενα χρόνια έφθασε άνω των 800 δολαρίων με πληθωρισμό στις ΗΠΑ άνω του 10%. Τιμή η οποία για να φθάσει σήμερα σε αντίστοιχο επίπεδο, σύμφωνα με το επίσημο ΔΤΚ των ετών που ακολούθησαν, πρέπει να γράψει 2.200 δολάρια και σε πραγματικούς όρους τουλάχιστον 5.000 δολάρια.
Το μέταλλο ποτέ δεν έχασε τη νομισματική του λειτουργία και κανείς δεν μπορεί να του διαγράψει 2.500 χρόνια ιστορίας ως βασικού μέσου ανταλλαγής από όλες τις φυλές του Ιούδα. Οι μάγοι των αγορών που δημιουργούσαν δισεκατομμύρια από το καθαρό αέρα ξεγυμνώθηκαν. Οι αξίες θα επιστρέψουν στη γη, και θα αναγνωριστούν οι πραγματικές.
Ο χρυσός είναι η σταθερότερη αξία διότι το 95% που έχει εξορυχθεί από καταβολής του κόσμου είναι γνωστό που βρίσκεται, δεν καταστρέφεται ούτε καταναλώνεται. Συνεπώς η ετήσια παραγωγή των ορυχείων και η ζήτηση για διάφορους σκοπούς δεν είναι ικανή να δημιουργήσει συνθήκες υπερπροσφοράς ή έλλειψης. Έτσι είναι ένα αντίκρισμα, αληθινό, έναντι των τιμών των υπολοίπων περιουσιακών στοιχείων και δεν τυπώνεται επίσης. Συνεπώς η πεμπτουσία είναι ότι μία ουγγιά αγοράζει 900 δολάρια και όχι ότι 900 δολάρια αγοράζουν μία ουγγιά.
Η κρίση στο χαρτονόμισμα έχει ξεκινήσει από το 2001 όταν το οικονομικό σύστημα αποφάσισε να αντιμετωπίσει τα τότε προβλήματα και τα μετέπειτα με αύξηση της ρευστότητας. Η μεγαλύτερη ζημιά που γίνεται σήμερα δεν είναι η πτώση των μετοχών οι οποίες δεν ήταν και φθηνές αλλά η κρίση στο τραπεζικό σύστημα και κατ’ επέκταση στο χάρτινο νόμισμα. Καθημερινά ακούμε για εισροές εκατοντάδων δισεκατομμυρίων (που βρίσκονται άραγε όλα αυτά τα μετρητά;), συνηθίζουμε και περιμένουμε τα τρισεκατομμύρια. Η κατάσταση θυμίζει ναρκομανή που εθίζεται και χρειάζεται διαρκώς μεγαλύτερη δόση.
Μοιραία η κρίση θα λυθεί πληθωριστικά. Ο δυτικός κόσμος είναι συλλήβδην υπερχρεωμένος. Νοικοκυριά, επιχειρήσεις, κράτη. Ο κύβος ερρίφθη, ο μόνος τρόπος να μειωθεί η αξία των δανείων είναι μέσω πληθωρισμού. Άρα και οι μετοχές κάποια στιγμή θα πατώσουν και θα κάνουν ένα μεγάλο ράλι λόγω πληθωρισμού όμως και όχι λόγω ανάπτυξης.
Ο Dow Jones μπορεί να γράφει 8.500 μονάδες αλλά δεν κατανοώ γιατί είναι φθηνή μια αγορά με μέσο P/E 14 και μέση μερισματική απόδοση 2,5%. Ο αποπληθωρισμός είναι καταστροφικός για όλους.
Όσο για την πορεία των μετοχών ορυχείων χρυσού είναι προβληματική πρώτον διότι αντιμετωπίζονται ως μετοχές που πωλούνται καλάθι μαζί με τις υπόλοιπες, δεύτερον διότι το κόστος εξόρυξης έχει ανέβει από 200-300 δολάρια στα 500-600 δολάρια και τρίτον και κυριότερο έχει χαθεί η εμπιστοσύνη διότι οι διοικήσεις φορτώνουν με τεράστια έξοδα τους ισολογισμούς για νέες μελέτες, εξορύξεις κλπ με συνέπεια στο τέλος τις ημέρας να εξανεμίζονται τα κέρδη για τους μετόχους. Ελάχιστα ορυχεία ακόμη και με τιμή 900 δολάρια βγάζουν κέρδη. Οι επενδυτές αποστράφηκαν την επένδυση αυτή καθώς μπορούν να αγοράσουν το ETF του χρυσού και να έχουν κατευθείαν έκθεση στο μέταλλο κάτι που δεν ήταν εφικτό τα προηγούμενα χρόνια.
Ακόμη και αν όλα τα ανωτέρω δεν πείθουν, δεν καταλαβαίνω γιατί ένα επενδυτικό χαρτοφυλάκιο που έχει τόσες χάρτινες σαβούρες που σε μία νύκτα εξαφανίζονται δεν θα πρέπει να έχει και 5% έκθεση σε χρυσό. Αυτή η έκθεση αν γίνει πραγματικότητα τα επόμενα χρόνια το μέταλλο θα είναι ο απόλυτος νικητής. H ποσότητα του χρυσού είναι συγκεκριμένη και πολύ λίγη...
Ιωάννης Π. Τουτουδάκης
http://www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου