Το ιστολόγιο αυτό δεν συνηθίζει να σχολιάζει θέματα πολιτικής επικαιρότητας, εκτός αν αγγίζουν την ειδική θεματολογία με την οποία - κυρίως - ασχολείται ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ.
Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, αδιαφορία ή έλλειψη άποψης και πολιτικής θέσης. Απλά, είναι άλλη η μορφή που έχω επιλέξει να έχει το συγκεκριμένο μπλογκ.
Όμως δεν μπορώ να μην αναδημοσιεύσω ένα άρθρο που με άγγιξε σήμερα, καθώς διάβαζα την Ελευθεροτυπία.
Και το παρουσιάζω, καθώς έχει δημιουργηθεί ένας σχετικός ντόρος γύρω από το κόμμα των Οικολόγων Πράσινων, όχι τόσο σχετικά με τα υψηλά ποσοστά που παρουσιάζει ο νέος αυτός κομματικός σχηματισμός στις δημοσκοπήσεις, όσο – και για αυτό το θεωρώ σοβαρό – σχετικά με τις δηλώσεις που έχει κάνει στο παρελθόν, ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Μιχάλης Τρεμόπουλος, σχετικά με «καυτά» εθνικά θέματα.
(Ο κ. Τρεμόπουλος εμφανίζεται υπέρμαχος του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού των κατοίκων των Σκοπίων - άρα και με το όνομα «Μακεδόνες», θεωρεί μειονότητα με εθνικά χαρακτηριστικά τους μουσουλμάνους της Θράκης, υπάρχει πρότασή του να ονομαστεί η οδός Αποστόλου Παύλου, στην Θεσσαλονίκη, ως οδός «Κεμάλ Ατατούρκ»! κ.α.)
Πληροφοριακά για τους Οικολόγους Πράσινους και τα εθνικά θέματα ΔΙΑΒΑΣΕ: Από το μπλογκ "εν κρυπτώ" το "Οικολόγοι και εθνικά θέματα" και από τον Αντιφωνητή (πανθρακικό περιοδικό) το "Μιχάλης Τρεμόπουλος - Οικολόγοι Πράσινοι στην Κομοτηνή: απαντήσεις πάντως ΔΕΝ πήραμε!"
--Να σημειώσω ότι στα φοιτητικά μου χρόνια, οι περί οικολογίας έντονες ανησυχίες μου (για να μην πω φοβίες μου) με οδήγησαν στους πρωτοεμφανιζόμενους τότε, Οικολόγους Εναλλακτικούς. Αν και δεν παρέμεινα για αρκετό χρονικό διάστημα στον συγκεκριμένο χώρο, για διάφορους λόγους, θέλω να ελπίζω ότι οι οικολογικές μου ευαισθησίες δεν με έχουν εγκαταλείψει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμμετέχω σε διάφορους φορείς και κομματικούς σχηματισμούς.
Ελευθεροτυπία, Σάββατο 30 Μαΐου 2009
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
Η ευαισθησία Μ'έναν φίλο δικηγόρο από την Πάτρα συνυπογράψαμε κείμενο η κατακλείς του οποίου είναι η παύση της στήριξής μας στο μόρφωμα Οικολόγοι Πράσινοι, αν και, πριν από χρόνια, είχαμε συμμετάσχει ενεργώς στη διαμόρφωσή του.
Και τούτο, διότι τότε κυριαρχούσε ο λόγος του οίκου (γειτονιά-Ελλάδα-Ευρώπη-Οικουμένη), της πολιτικής εκείνης δηλαδή, που επιδιώκει την κοινωνική χειραφέτηση με αρχές άμεσης δημοκρατίας. Ενός οίκου-λόγου που υπερασπίζεται τον τοπικό-περιφερειακό-εθνικό αυτοκαθορισμό, υπό τον όρο της αλληλεγγύης, με σεβασμό στα δικαιώματα των αδυνάτων και των μειονοτήτων (συνοψίζω το κείμενο).
Τότε. Γιατί περνώντας τα χρόνια εκείνο που επικράτησε τελικά ήταν ο ξύλινος πολιτικός λόγος, μακριά από τη δροσιά και τρυφερότητα του κοινοτισμού, της ποίησης (!), της αγάπης (!), της αλληλεγγύης. Χωρούν όλα αυτά σ' έναν πολιτικό φορέα; Βεβαίως και χωρούν όταν τα μέλη του δεν διακρίνονται από οίηση και αλαζονεία, από ιταμές πολιτικές βλέψεις, από ημιμάθεια και φανατισμό. Κυρίως φανατισμό.
Ο κ. Τρεμόπουλος υποστήριξε το δικαίωμα των κατοίκων της ΠΓΔΜ να αυτοπροσδιοριστούν ως Μακεδόνες. Δικαίωμά του. Αλλά ο τρόπος που υπερασπίστηκε τη θέση του είναι που μετράει, χύνοντας χολή εναντίον εκείνων που έχουν διαφορετική άποψη, κατηγορώντας τους ως εθνικοπαράφρονες, υπερπατριώτες και άλλα ιλαρά. Οταν έχεις πειστεί για τις θέσεις σου, δεν υβρίζεις χυδαία τους αντίθετους• προσπαθείς με τον διάλογο να βρεθεί ένας ελάχιστος κοινός τόπος.
Μα είναι δυνατόν το μέρος (Σκόπια) να ιδιοποιηθεί το όλον (Μακεδονία); Με βάση το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού ξυπνάμε αύριο ως χώρα και απαιτούμε να ονομαζόμαστε Ευρώπη!
Δεν θα μας πάρουν με τις πέτρες οι λαοί της Ευρώπης; Απλά πράγματα, αυτονόητα σχεδόν. Αλλά ο φανατισμός δεν γνωρίζει τι σημαίνουν αυτές οι κοινές έννοιες, υποκρύπτει ημιμάθεια, μίσος και υστεροβουλία.
Μόνο μέλημα του κ. Τρεμόπουλου (και πολλών άλλων, όχι όλων, ευτυχώς) φαίνεται να είναι η κατάληψη θώκου εξουσίας και ας χρειαστεί να συνεργαστούν οι Οικολόγοι Πράσινοι με καθεστωτικά κόμματα. Δικαίωμά του κι αυτό, ας πάψει όμως να μιλάει για πολιτική οικολογία, άμεση δημοκρατία, αντικαπιταλιστική πολιτική• όλα αυτά δεν συμπλέουν με την παντί τρόπω άσκηση εξουσίας στο καθεστωτικό πλαίσιο.
Ιδια η θέση τους (υπέρ) και στο σχέδιο Ανάν. Επαναλαμβάνω: δικαίωμά τους, αλλά ο τρόπος που υπερασπίζονται αυτό το δικαίωμα απωθεί τους εχέφρονες, δηλώνει μίσος, φανατισμό, άρα απαξίωση και υποτίμηση-υποβάθμιση του πολιτικού λόγου, πόσο μάλλον αυτού του οίκου-λόγου.
Δεν ξεχνώ επίσης ότι το μανιφέστο των Γερμανών Πράσινων είναι στηριγμένο σε κείμενα «διανοητών» του Χίτλερ, στους οικοφασίστες. (Για τον όρο οικοφασίστες δες εδώ) (Αλλά αυτό έπρεπε να το γνωρίζω πριν από πολλά χρόνια...). Μαθαίνω επίσης ότι στη μηνιαία εφημερίδα που εκδίδουν οι Οικολόγοι Πράσινοι («Πράσινη Πολιτική») ο βασικός διαφημιζόμενος (άρα και βασικός χορηγός της;) είναι η MARFIN. Εάν είναι δυνατόν! Πώς είναι δυνατόν να διακηρύσσεις ότι θέλεις να αλλάξεις το κατεστημένο όταν τρέφεσαι από αυτό; Αυτό δεικνύει σκληρή ιδιοτέλεια, κυνισμό πολιτικό, υποδηλοί ότι μπορείς να προδώσεις αξίες ή να πατήσεις επί πτωμάτων προκειμένου να επιτύχεις τους (θλιβερούς) στόχους σου.
Δεν είναι τίποτε άλλο οι Οικολόγοι Πράσινοι παρά ένα φερέφωνο του γερμανόπνευστου ευρωκεντρισμού, άκρατου ήγουν και άκριτου ευρωπαϊσμού, τύπου Γιόσκα Φίσερ και Κον Μπεντίτ. Καμία αμφισβήτηση, ουδείς αντιεξουσιαστικός λόγος, καμία αύρα κοινοτισμού, έστω ομοσπονδιακής χειραφέτησης.
Ο κόσμος δεν γνωρίζει τι θα ψηφίσει. Απογοητευμένος από την ολιγότητα και ανία των γνωστών κομμάτων, καταφεύγει -νομίζει- σε κάτι αμόλυντο, τουλάχιστον. Πού να 'ξερε ποια ήταν η θέση της γραμματείας τους στους βομβαρδισμούς στη Γάζα ή στον Δεκέμβρη των νέων... Γράφοντας το κείμενο μαθαίνω ότι κι άλλη υποψήφια στην Πρέβεζα απέσυρε την υποψηφιότητά της, (διάβασε τολόκληρη την δήλωσης αποχώρησης της κ. Πέλας Καλογήρου στο μπλογκ Klasikoperiptosi "Αποχωρώ από τους Οικολόγους Πράσινους) νιώθοντας -όπως λέει- ντροπή και οργή για τα δελτία Τύπου της γραμματείας περί το μείζον έγκλημα των Ισραηλινών και των ίσων αποστάσεων στην εξέγερση του Δεκέμβρη.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου