Και όμως είναι δυνατόν, στο κεντρικό συνδικάτο της χώρας θέλουν εργαζόμενους σκλάβους! Τουλάχιστον οκτώ συμβάσεις εργασίας με νέους εργαζόμενους που έχουν προσλάβει τελευταία στη ΓΣΕΕ, έχουν υπογράψει συμβάσεις εργασίας που οι εργαζόμενοι (αυτοεξαιρούνται του ωραρίου εργασίας των άλλων εργαζόμενων στη ΓΣΕΕ )δεν γνωρίζουν πότε θα πηγαίνουν και πότε θα φεύγουν από την δουλειά ! Μάλιστα αυτές οι συμβάσεις έχουν κατατεθεί στην επιθεώρηση εργασίας… Έχουν υπογραφεί το 2006 και μετά και βέβαια δεν αφορούν τους συγγενείς του Πολυζωγόπουλου …(βλέπε blog 
του απολυμένου της ΓΣΕΕ) που ακολουθούν ωράριο 8πμ-3μμ (Επτάωρο)
Συγκεκριμένα στις συμβάσεις αυτές στον όρο για το ωράριο …εργασίας του προσλαμβανόμενου αναφέρεται :
«Ο ή Η μισθωτός ….θα ακολουθεί νόμιμο ωράριο…που θα καθορίζουν οι εκπρόσωποι της ΓΣΕΕ μεταξύ των ωρών 7.30 πμ έως 8 μμ…..καθώς κατά τα Σάββατα ή τις Κυριακές και τις αργίες ….εφόσον αυτό απαιτηθεί για τις έκτακτες ανάγκες και την καλή πίστη»
Δηλαδή Συμβάσεις αέρα πατέρα, που ο εργαζόμενος δεν γνωρίζει ποτέ ,πως εργάζεται , και είναι «δεμένος» στο απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα…
Ακόμα πιο πονηρός είναι όρος … «θα ακολουθεί το νόμιμο» ωράριο…» Πιο νόμιμο…8ωρο 7ωρο 10ωρο … Επιπλέον οι διοικούντες την ΓΣΕΕ είναι κρατικοί υπάλληλοι ΔΕΚΟ ,Τραπεζών και με απόλυτα καθορισμένα ωράρια εργασίας και όταν επιχειρήθηκε εκεί αλλαγή των ωραρίων ξεσηκώθηκαν …
Το θέμα μάλιστα αυτό της απελευθέρωσης των ωραρίων εργασίας ….που ήδη εφαρμόζει με την «βούλα» η ΓΣΕΕ ,μπήκε πρόσφατα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση …
Τότε …ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ που είναι δημόσιος υπάλληλος και μάλιστα διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας …σε δήλωση του ανέφερε:
«Η απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών Απασχόλησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) για την επέκταση των ωρών εργασίας (χρόνος απασχόλησης) πέραν των 48 ωρών και σε κάποιες περιπτώσεις μέχρι των 72 ωρών συνιστά μια απαράδεκτη εξέλιξη, η οποία υπονομεύει θεσμικά το κοινωνικό κράτος και την κοινωνική Ευρώπη. Μας οδηγεί σε «εργασιακό μεσαίωνα». Η απόφαση αυτή ικανοποιεί τις απαιτήσεις και τις ορέξεις αδηφάγων εργοδοτικών συμφερόντων, ικανοποιεί την απαίτηση συντηρητικών πολιτικών που δήθεν με το «δικαίωμα της αυτοεξαίρεσης» θέλουν να οδηγήσουν τους ευρωπαίους εργαζόμενους σε απορυθμισμένες εργασιακές σχέσεις, οι οποίες δεν θα διαφέρουν σε τίποτα από ένα καθεστώς δουλείας.
Σε αυτήν την ακραία απόφαση δεν αντιτάχθηκε όπως όφειλε η ελληνική κυβέρνηση. Αντιθέτως διαμέσου της αποχής διευκόλυνε τους ισχυρούς των νεοφιλελεύθερων κυβερνητικών πολιτικών και επιλογών, να επιβάλουν τις αντεργατικές θέσεις τους.»
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου