θα πάμε σε μια λύση η οποία θα βάζει τα χρήματα στις τσέπες των επιχειρηματιών.

Σχεδόν δύο μήνες πριν, όταν η Ελλάδα δεν είχε διαβεί τον Ρουβίκωνα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, έκαναν την παρέλασή τους στην Αθήνα οι τεχνοκράτες του Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ξεσκόνιζαν τα οικονομικά της χώρας, καθώς και τα ισχύοντα σε εργασιακό και ασφαλιστικό καθεστώς. Τότε, λοιπόν, είχαν προτείνει στην κυβέρνηση να προχωρήσει σε γενναία αύξηση της φορολογίας των αποζημιώσεων λόγω απολύσεων. Και πράγματι, το φορολογικό νομοσχέδιο που είχε κατατεθεί προέβλεπε το αφορολόγητο να είναι μέχρι τα 30.000 ευρώ από 20.000 που ίσχυε μέχρι το Μάρτιο. Ξεσηκώθηκαν και οι πέτρες, άρχισαν να φωνάζουν οι συνδικαλιστές, οπότε η κυβέρνηση στο νόμο που ψήφισε αποφάσισε να ανεβάσει το αφορολόγητο στα 60.000 ευρώ, μέτρο ιδιαίτερα δίκαιο που ικανοποιούσε και τον κόσμο.

Το ΔΝΤ, ωστόσο, επέμενε να υπάρξει μεγαλύτερη φορολόγηση.

Λίγους μήνες μετά έρχεται η ίδια η κυβέρνηση να ρίξει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με τους κοινωνικούς εταίρους τη μείωση των αποζημιώσεων σε ποσοστό έως και 40%. Δηλαδή οι εργοδότες και θα απολύουν όσους και όποτε θέλουν και θα πληρώνουν λιγότερα.

Αντί δηλαδή να υιοθετηθεί η μεγαλύτερη φορολόγηση -με την οποία εν πάση περιπτώσει τα χρήματα θα έμπαιναν στα κρατικά ταμεία- θα πάμε σε μια λύση η οποία θα βάζει τα χρήματα στις τσέπες των επιχειρηματιών.

Οπότε και η αύξηση του αφορολόγητου στις 60.00 είναι δώρο άδωρο αφού η μείωση 40% είναι τόσο μεγάλη που θα πρέπει κάποιος να δουλεύει πολλά χρόνια ή να παίρνει μεγάλους μισθούς για να φτάσει σε αυτά τα ποσά. Έτσι, το μέτρο θα πέσει στα κεφάλια των εργαζόμενων μαζί με τη μείωση των βασικών μισθών των νεοπροσλαμβανόμενων, την αύξηση των ομαδικών απολύσεων από 2% σε 4%, την χορήγηση των “πετσοκομμένων” αποζημιώσεων σε δόσεις.

Εργασιακή ισοπέδωση με λίγα λόγια.

Η φορολόγηση της αποζημίωσης

Κλιμάκιο αποζημίωσης (ευρώ) Φορολογικός συντελεστής (%)

0 – 60.000 0%

60.001 – 100.000 10%

100.001 – 150.000 20%

150.001 και άνω 30%