Μήπως είμαι Σαμαρικός και δεν το ξέρω;

Τελευταία, πιάνω τον εαυτό μου να γοητεύομαι από τον Σαμαρά. Να σχολιάζω υπέρ του, αλλά και να τον υποστηρίζω σε συζητήσεις με γνωστούς και φίλους. Για μένα, αυτό είναι περίεργο, και ίσως και ανησυχητικό. Για αυτό και οι γνωστοί μου εκπλήσσονται. Μήπως είσαι Σαμαρικός μου λένε; Τι να πω; Μήπως είμαι Σαμαρικός και δεν το ξέρω; Το έχω γράψει κι άλλες φορές. Δεν ήμουν, ούτε είμαι ψηφοφόρος της ΝΔ. Μεγάλωσα σε «αριστερίζουσα» με Παπανδρεϊκές καταβολές οικογένεια. Ακόμη και σήμερα, οι συγγενείς μου όλοι παραμένουν Πασόκοι. Όπως παραμένουν Πασόκοι και εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας. Παπανδρέου νάναι κι ότι νάναι. Είναι κάτι σαν το «σύνδρομο της Στοκχόλμης». Πονάω αλλά μ`αρέσει. Ώρες ώρες, αναρωτιέμαι αν όντως μας ψεκάζουν οι Αμερικάνοι.
Μέχρι που εμφανίστηκε η Μιμή στο προσκήνιο, ψήφιζα  κι εγώ ΠΑΣΟΚ, μετά μανίας. Η κατάντια όμως ενός ολόκληρου κόμματος,  μιας ολόκληρης κυβέρνησης να κρέμεται από τις «τρίχες» και τις αρλούμπες της Λιάνη, την οποία κάποιοι στα σοβαρά προόριζαν ακόμη και για διάδοχο του Ανδρέα, με αποξένωσε.  Φανταζόμουν τη … Βαγγελιώ υπουργό, και με έπιανε σύγκρυο. Όπως με αποξένωσε και το όλο σκάνδαλο Κοσκωτά, που εκ των υστέρων μοιάζει με πταίσμα, αν αναλογιστούμε όλα τα υπόλοιπα που ακολούθησαν.
Στη συνέχεια ψήφιζα Τσοβόλα και ΚΚΕ, και τελευταία έριχνα άκυρο. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, από τη περίοδο 93-95 και μετά, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το οποιοδήποτε νέο-φιλελεύθερο κόμμα. Η σύγκλισή του με τις κοινωνικές και  οικονομικές απόψεις της ΝΔ ήταν και είναι απόλυτη. (Με μια πιο μεγάλη μαεστρία στη κλεψιά, και στο να κάνει το μαύρο άσπρο). Και εκεί έγκειται το μεγάλο μπέρδεμα της κοινωνίας μας. Τα δυο κόμματα εξουσίας, όχι μόνο συνέκλιναν, αλλά σε πολλά θέματα αντάλλαξαν θέσεις. Σήμερα πιστεύω ακράδαντα, πως η ΝΔ είναι πολύ πιο «αριστερό» κόμμα από το «σοσιαλιστικό «ΠΑΣΟΚ». Κάνω λάθος;
ΝΔ δεν θα μπορούσα να ήμουν ποτέ, κυρίως λόγω «ταξικής συνείδησης». Πίστευα και πιστεύω πως αν δεν είσαι εύπορος, επιχειρηματίας, «λεφτάς», κάποιος από τζάκι τέλος πάντων, με το να δηλώνεις δεξιός, απλά ξεγελάς τον εαυτό σου. Άσχετα αν ξεγελάστηκα με το ΠΑΣΟΚ, όπως συνεχίζουν να ξεγελιούνται πάμπολλοι. Ο Σαμαράς όμως, ήταν ο μόνος που ανέκαθεν μου έκανε κλικ μέσα στη ΝΔ. Μεγάλη εντύπωση μου είχε προκαλέσει το γεγονός ότι όντας παντοδύναμος υπουργός Εξωτερικών, και σίγουρα αναμφισβήτητος διάδοχος για την ηγεσία του κόμματος, τα βρόντηξε όλα για μια (σωστή ή λάθος δεν έχει σημασία) εμμονή του στο εθνικά ορθό. Για μια ιδέα, Και δεν ήταν καν Μακεδόνας, όπως κάποιοι άλλοι επαγγελματίες  «Μακεδονάρχες» και όψιμοι «Μακεδονομάχοι» όλων των πολιτικών αποχρώσεων. (Όπως βέβαια Μακεδόνας δεν ήταν ούτε ο Παύλος Μελάς, που επίσης θυσίασε κάτι πολυτιμότερο από μια καριέρα….).
Κάποτε μάλιστα, πίστευα κι εγώ όλα αυτά που κυκλοφορούσαν, ότι αυτός φταίει που πλάκωσαν οι Αλβανοί και κάθε καρυδιάς καρύδι στην Ελλάδα. Νομίζω όμως, πως επ` αυτού έχουν δοθεί οι πρέπουσες εξηγήσεις. Άλλωστε, η κατάρρευση ολόκληρης της ΕΣΣΔ και του ανατολικού μπλοκ, τα λέει όλα. Δεν χρειάζονταν κανένας Σαμαράς για να μπουκάρουν όλες οι φυλές του Ισραήλ, στα τρύπια σύνορά μας. Σε όλη την ενδιάμεση περίοδο (της πολιτικής του μοναξιάς) μου άρεσε η αξιοπρέπεια και το χαμηλό του προφίλ. Ποτέ όμως δεν τον είδα σαν κάποιο που θα ψήφιζα. Θεωρούσα τον εαυτό μου πολύ …αριστερότερο του.
Μέχρι που τόλμησε και  ανέλαβε τη ΝΔ, κόντρα στα διάφορα συμφέροντα, και κατάφερε να εξοβελίσει στα  κομματικά «τάρταρα» την (εξευγενισμένη) Μιμή της ΝΔ. Εκεί του έβγαλα το καπέλο. Μου άρεσε. Στη συνέχεια, η σοβαρή του προσέγγιση απέναντι στη μνημονιακή μας ταπείνωση από τους «σοσιαλιστές»του ΠΑΣΟΚ, με αποκορύφωμα τη  σταράτη τοποθέτηση του στη ΔΕΘ, με οδήγησαν σιγά σιγά, χωρίς να το πολυκαταλάβω,  στο να εμπνέομαι από τις θέσεις του (βοήθησε βεβαίως βεβαίως και το γενικότερο κλίμα του αντινιούζ), και να πιάνω τον εαυτό μου να αισθάνομαι Σαμαρικός! Και όποτε γίνουν εκλογές, μάλλον θα του ρίξω το κουκί μου. Οπότε, εκπλήσσομαι και εγώ όσο εκπλήσσονται και οι γνωστοί μου. Ενοχές όμως δεν έχω. Θα έχω αν ποτέ με διαψεύσει και αυτός. Ας ελπίσω πως δεν θα το κάνει. Αλλιώς, με βλέπω να μουντζώνομαι στο καθρέφτη για μια ακόμη φορά.
Και όπως είπε κάποτε ο μεγάλος Μίκης Θεοδωράκης, όταν τον κατηγόρησαν ότι πήγε με τη δεξιά: «Εγώ δεν άλλαξα πολιτικές θέσεις, τα κόμματα αλλάζουν, και έρχονται προς τις δικές μου…». Ή κάπως έτσι.
Strange Attractor