Συντελείται βρασμός και αναβρασμός...

Υπήρξαν, κατά καιρούς, και άλλες χώρες της γης που αντιμετώπισαν οικονομική κρίση και κρίση χρέους, που κατέφυγαν στο ΔΝΤ για δανεικά, που υποχρεώθηκαν να λάβουν σκληρότατα μέτρα λιτότητας και που βγήκαν με πολύ κόπο από τον φαύλο κύκλο χρεών - δανεισμού - ύφεσης - νέων χρεών κ.λπ., κ.λπ.
Ποιος δεν θυμάται τις ταλαιπωρίες του Μεξικού, της Αργεντινής, της Ν. Κορέας, της Ινδονησίας, του Περού, του Ισημερινού, της Νιγηρίας - ακόμη ακόμη και της Ρωσίας περί τα μέσα της δεκαετίας του '90; Παντού ύφεση, ανεργία, ακρίβεια, φτώχεια, δυσκολίες.
Αλλά, μέχρι εκεί. Από εκεί και πέρα τίποτε άλλο...
Ούτε παλινωδίες, ούτε μισοψέματα και μισοαλήθειες, ούτε επικοινωνιακά τρικ, ούτε Μνημόνια και παραμνημόνια, ούτε υποθηκεύσεις της δημόσιας περιουσίας, ούτε καθημερινή και προϊούσα κατατρομοκράτηση του Λαού, ούτε όλα τα ΜΜΕ στη δούλεψη της κυβερνητικής φατρίας, ούτε περικοπές στον οβολό της χήρας και στη δεκάρα του ορφανού, ούτε συσκότιση για το αύριο.
Ολοι όσοι κατέφυγαν στα χρήματα και στις υπηρεσίες του ΔΝΤ γνώριζαν -και μαζί τους το γνώριζαν και οι Λαοί τους- πόσες θυσίες αναλογούν στον κάθε πολίτη, πόσο χρονικό διάστημα θα διαρκέσει η λιτότητα και η δημοσιονομική προσαρμογή και σε πόσα ακριβώς χρόνια αποκαθίσταται η ομαλότητα στην οικονομία και στην κοινωνία.
Ολοι, εκτός από την Ελλάδα!
Διότι στην Ελλάδα εξυφάνθηκε μια συνωμοσία πίσω από τις πλάτες του Λαού της. Μια ομάδα πολιτικών με διεθνείς διασυνδέσεις ήρθε σε συνεννόηση με την Ουάσιγκτον και το ΔΝΤ, προσυμφώνησε το νάρθηκα, έταξε στους πολίτες λαγούς με πετραχήλια, κέρδισε τις εκλογές, αδράνησε επίτηδες, ώστε να επιδεινωθούν όλα τα μεγέθη, και όταν ο δανεισμός κατέστη ανέφικτος άρχισαν:

• Η εκστρατεία παραπληροφόρησης.
• Η εκστρατεία κατατρομοκράτησης.
• Το μπαράζ εξουθενωτικών ειδήσεων και σχολίων.
• Η καταπτόηση του Λαού και το έντεχνο σπάσιμο του ηθικού του.
• Ο καταιγισμός κακών ειδήσεων και κάκιστων μέτρων.
• Το μεθοδικό μαύρισμα της ψυχής των πολιτών.
• Η πλήρης ασάφεια και πλήρης αοριστία για τα μέτρα που θα παρθούν και που θα παίρνονται.
• Η πλήρης ασάφεια και αοριστία για τη χρονική διάρκεια των μέτρων.
• Η αποφυγή δέσμευσης για επάνοδο στην προ Μνημονίου εποχή.

Στην Ελλάδα σήμερα -όχι λόγω της κρίσης, αλλά λόγω της κατοχικής κυβέρνησης- δεν γελάει κανείς. Δεν χαίρεται κανείς. Δεν ελπίζει κανείς. Δεν βλέπει φως κανείς. Ακόμη και τις κουβέντες τους ελαχιστοποίησαν οι Ελληνες και οι Ελληνίδες. Ακόμη και τις βρισιές τους προς τους γραικύλους.
Κι αυτό είναι καλό σημάδι. Είναι ένδειξη ότι συντελείται βρασμός και αναβρασμός. Ότι οι ατμοί συμπιέζονται. Και ότι η έκρηξη δεν θ' αργήσει. 
Και η όποια έκρηξη θα σαρώσει τις σπείρες των γασμούλων και τα οφίτσιά τους!


Χρήστος Θεοχαράτος