21/3 – Παγκόσμια Ημέρα Ύπνου: Χρόνια Πολλά στην Κυβέρνηση

Ο πόλεμος επέστρεψε στη γειτονιά μας. Η διεθνής εμπλοκή στη Λιβύη αλλά και η εγγύτητα της γεωγραφικής μας θέσης, μας τοποθετούν στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων. Τα συμφέροντα είναι πολλά και αντικρουόμενα. Το ενεργειακό διακύβευμα τεράστιο. Δεν πρόκειται για ένα ακόμη πόλεμο που γίνεται σε κάποια μακρινή γωνιά του πλανήτη, κατά τον οποίο το συμφέρον της χώρας μας επέβαλε την απλή εκπλήρωση των υποχρεώσεών μας, που απορρέουν από τη συμμετοχή στους διεθνείς οργανισμούς. Πρόκειται για ένα γεωστρατηγικό και διπλωματικό θρίλερ, το οποίο θα επηρεάσει και θα διαμορφώσει τις ισορροπίες – πολιτικές και οικονομικές – της Μεσογείου για τα επόμενα χρόνια.

Η Γαλλία και η Βρετανία ηγήθηκαν τόσο των διπλωματικών όσο και των στρατιωτικών πρωτοβουλιών. Άσκησαν πίεση προς την Αμερική και ταυτόχρονα «προετοίμασαν» την παρέμβαση του Αραβικού Συνδέσμου που κάλεσε τον ΟΗΕ να επιβάλει ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Λιβύη και ουσιαστικά άνοιξε το δρόμο για την στρατιωτική επέμβαση. Από την άλλη πλευρά διαφορετική στάση κράτησαν τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα, αλλά και η Γερμανία, η τελευταία μάλλον από διαφορετική ανάγνωση και επεξεργασία των δεδομένων, αλλά και την αναποφασιστικότητα που τη χαρακτηρίζει στις γεωστρατηγικές εξελίξεις.

Μη βιαστείτε να συμπεράνετε ότι το άρθρο αυτό γράφτηκε για να υποστηρίξει την εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό τον πόλεμο, ούτε για να προπαγανδίσει υπέρ η ενάντια των δύο πλευρών. Μοναδικός στόχος είναι να καταδείξει ότι η στάση που διατηρεί αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας μας. Ποια είναι λοιπόν η στάση μας;

Σύμφωνα με τον ΥΠΕΞ Δημήτρη Δρούτσα: «Η Ελλάδα δεν συμμετέχει σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Λιβύη, αλλά παρέχει διευκολύνσεις υποστηρικτικού χαρακτήρα βάσει των υποχρεώσεων της έναντι των Ηνωμένων Εθνών».

Δυστυχώς, η θέση αυτή της κυβέρνησης στη συγκεκριμένη περίπτωση ισοδυναμεί με μη θέση.

Πρώτον: Ο πόλεμος λαμβάνει χώρα στη γειτονιά μας. Η Τουρκία πήρε ξεκάθαρη θέση εναντίον της επίθεσης, ακλουθώντας τη στρατηγική που υπηρετεί το τελευταίο διάστημα, δηλαδή την προσέγγισή της με τον αραβικό κόσμο και την εξαγωγή του δικού της μοντέλου διοίκησης του κράτους στις υπόλοιπες μουσουλμανικές χώρες. Μία στρατηγική που μπορεί στο άμεσο μέλλον να της επιτρέψει να ενισχύσει τη γεωστρατηγική της θέση. Η Ελλάδα πάλι, με τα οικονομικά προβλήματα και την απειλή της χρεοκοπίας που χρειάζεται συμμαχίες και βοήθειες από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη και κυρίως τον πιο ένθερμο υποστηρικτή της, τη Γαλλία, κινείται διπλωματικά προς αυτή την κατεύθυνση;

Δεύτερον: Το να παρέχεις υποστηρικτικού χαρακτήρα διευκολύνσεις δεν σημαίνει ότι βγάζεις την ουρά σου απ’ έξω. Έτσι τουλάχιστον το αντιλαμβάνεται η ηγεσία της χώρας που δέχεται την επίθεση με μαχητικά που εξυπηρετούνται από βάσεις που βρίσκονται στο γεωγραφικό σου χώρο.
Τρίτoν: Εξαιτίας της, έστω και μεσοβέζικης, εμπλοκής σου στις στρατιωτικές επιχειρήσεις κινδυνεύεις να βρεθείς αποδέκτης των αντιποίνων και των απειλών που εκτόξευσε ο Καντάφι για επιθέσεις στις χώρες της Μεσογείου.

Τέταρτων: Αφού λοιπόν συμμετέχεις, έστω και μεσοβέζικα, και κινδυνεύεις, έστω και λεκτικά, καλό θα ήταν να διεκδικήσεις κάποια ανταλλάγματα, οικονομικά και άλλα, από χώρες όπως η Αμερική και η Γαλλία, από τη στιγμή μάλιστα που καθίσταται σαφής ο κομβικός ρόλος της χώρας μας ως προπύργιο του ΝΑΤΟ και σταθεροποιητικό παράγοντα στην ευρύτερη περιοχή.

Ελπίζω να έγινε κατανοητός ο λόγος της συγγραφής του άρθρου. Δεν υποστηρίζει τη συμμετοχή σε ένα πόλεμο που φυσικά δεν πραγματοποιείται για ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα. Υποστηρίζει απλά ότι αφού εμπλεκόμαστε, λίγο ή πολύ, θα πρέπει να διασφαλίσουμε τα συμφέροντά μας. Σίγουρα πάντως ο τίτλος έγινε κατανοητός…

Casper 
http://www.antinews.gr/2011/03/21/92426/